Auteur: Buddy TegenboschTitel: Pokerface
Jaar van uitgave: 2012
Plaats van uitgave: Houten
Uitgeverij: Het spectrum
Samenvatting
Sem (15 jaar) speelt al zijn hele leven ijshockey. Op een dag wordt hij samen met zijn beste vriend Sander gevraagd voor het eerste team. Sem hoeft hier niet over na te denken en grijpt deze kans. Ze krijgen twee weken om zich te bewijzen in het team. Gelukkig zit in het team een jongen die Sem door deze weken heen weet te helpen, Dave. Dave helpt hem om op een hoger niveau te komen, maar ondertussen komt hij terecht in een duistere wereld. De wereld van het pokeren, drugs en schulden. Sem heeft het idee dat hij heel goed kan pokeren en gaat steeds verder mee in de pokerwereld. Ondertussen staat zijn vriendschap met Sander op het spel en thuis verloopt het ook niet soepel. En dan gaat het op een dag helemaal mis...
Levenslessen
"Mensen die stelen, liegen en bedriegen zijn slechte mensen.
Goede mensen liegen en bedriegen niet.
Goede mensen stelen niet.
Ik ben een goed mens.
Sem is mijn naam: ik steel, lieg en bedrieg."
Pokerface is het eerste boek dat Buddy Tegenbosch heeft uitgebracht. De schrijfstijl van Buddy Tegenbosch is vlot en beeldend. Hij vertelt precies wat er allemaal in het verhaal hoort en overbodige informatie laat hij weg. Uit het verhaal blijkt dat de Tegenbosch veel informatie heeft gezocht over de verschillende thema's.
Voor jongeren komen er best heftige thema's aan bod, zoals: pokeren, drugs, verslaafd zijn en schulden. Eerst is Sem verslaafd aan sporten, ijshockeyen, daar laat hij alles voor liggen. Vervolgens raakt hij verslaafd aan pokeren waar hij veel geld mee kan verdienen. Het boek is een combinatie van informatieve functie en zingevende functie (Collie, p. 22-23). Het geeft veel informatie over verschillende thema's die jongeren tegen kunnen komen in hun leven. Achter deze informatie zit het zingevende. Het boek laat jongeren nadenken over wat belangrijk is in het leven, vrienden of pokeren en drugs. Het boek laat zien dat school, ouders en andere instanties het moeten ontgelden. Het is jammer dat je het hele boek leest vanuit het perspectief van de hoofdpersoon. Hierdoor weet je bijna niet wat de ouders en zijn andere vrienden denken over hem en zijn leven. Je weet nu alleen wat ze daadwerkelijk uitspreken. Wanneer je dit ook zou weten d.m.v. een alwetende verteller, zou het verhaal aantrekkelijker zijn voor de jongeren. Ze zouden dan het verhaal vanuit meerder perspectieven lezen en dan begrijp je als jongere ook hoe ouders denken en je omgeving.
Spanning
Het boek begint meteen met een hoofdstuk waarin Sem een heftige gebeurtenis in het boek al vertelt, het stelen van een auto. Later in het boek ontbreekt deze informatie en word je als lezer gedwongen om deze informatie terug te halen.
Het boek leest gemakkelijk en is spannend. Sem is een slimme jongen, maar doet domme dingen. Ondertussen wordt de lezer helemaal mee het verhaal ingesleurd. Het hele verhaal wordt verteld vanuit Sem.
Door de afwisseling in verhaallijnen (Sems thuissituatie en zijn gevoelens voor Julia) wordt de heftigheid van dit boek verminderd. Toch merk je de spanning die Sem beleeft. Hij raakt steeds meer in paniek en dat merk je in beide verhaallijnen. De auteur voert de spanning op met stilistische middelen (Collie, p. 148). Dit lees je bijvoorbeeld terug in het moment dat Sem van Dave moet rijden in een auto. Hij moet de aanwijzigingen van Dave volgen, maar ondertussen beleeft hij doodsangsten. Ook probeert de schrijver alle gevoelens van de hoofdpersoon te omschrijven. Hierdoor beleef je nog meer zijn emoties. "Ik blijf een paar minuten op de wc-bril zitten en probeer mijn ademhaling rustig te krijgen. De gedachten van zo-even duiken weer op. Ik probeer ze te onderdrukken, maar het is alsof ik een grote ballon onder water moet duwen: hij schiet telkens weer onder me vandaan."
Aan het einde van het boek komt de 'oude' Sem weer terug en lees je hoe uiteindelijk de vriendschap tussen Sem, Sander en Julia weer tot leven komt.
Doelgroep
Het boek is echt bedoeld voor stoere pubers. Zij vinden de thema's stoer en kunnen zich herkennen in de verhaallijnen. Het is geschikt voor jongeren vanaf 13 jaar. De hoofdpersoon is 15 jaar en jongeren zullen zich hierin herkennen. Er vindt een strijd plaats tussen zijn familie/vrienden en zijn sportvrienden. Veel jongeren zullen in een identiteitscrisis komen en dit boek geeft daar inzichten bij.
Conclusie
Pokerface is een boek waar je meteen in zit. Als lezer leef je mee met de hoofdpersoon en zijn omgeving. Er zijn veel herkenbare thema's die de hedendaagse jeugd aanspreken. Het boek heeft een belangrijke boodschap die je ieder kind mee wil geven. Pokerface is een realistisch en avontuurlijk boek.
Bronnen
- Van Coillie, J., Leesbeesten en boekenfeesten. Hoe werken (met) kinder- en jeugdboeken?, Davidsfonds Uitgeverij NV, 2007.
- Tegenbosch, B., Pokerface. Houten: Het Spectrum, 2012.
Reactie op recensie van Femke van Looijen
BeantwoordenVerwijderenDoor Dave Koster
Femke van Looijen schrijft in haar recensie van ‘Pokerface’ (2012) dat het boek een combinatie is van de zingevende functie en de informatieve functie. Ik ben echter van mening dat het boek ook wel degelijk een emotieve functie heeft. ‘Lezers ervaren emoties doordat ze zich kunnen inleven in het verhaal, kunnen meeleven met de personages of gevoelens ontwikkelen ten opzichte van de personages.’ (Coillie, 2007, 20)
‘God bestaat niet. Er ligt een man naast zijn fiets. Hij moet ergens in de zestig zijn, of ouder. Zijn mond staat wijd open, ogen gesloten, hoof in zijn nek. Achterovergeknakt. Is hij dood?’ (Tegenbosch, 2012, p. 151)
Dit is een voorbeeld van een passage waar ik me erg kon inleven in het verhaal en kon meeleven met Sem. Hij dacht dat hij een man had aangereden en deze gebeurtenis zorgde ervoor dat je emotioneel erg betrokken was bij Sem.
Femke van Looijen geeft aan dat ze het jammer vindt dat het hele boek leest vanuit het perspectief van de hoofdpersoon. Hierdoor weet je bijna niet wat ouders en vrienden denken over hem en zijn leven. Ik ben echter van mening dat dit niet de bedoeling is van de schrijver. Ik denk dat de schrijver wil laten zien wat voor een dillema’s Sem te verwerken krijgt en hoe hij hier mee omgaat. Naar mijn mening is het dan niet heel relevant over wat zijn ouders en vrienden hier over denken. Ik denk dat de schrijver met dit boek vooral een aantal morele dillema’s wil neerzetten. Rijd je door naar een ongeluk of niet? Doe je alles om te slagen bij ijshockey? Wat doe je als je schulden hebt, vertel je je omgeving hierover?
Femke van Looijen spreekt van een boek waarin je meteen inzit, waarin thema’s verwerkt zitten die jongeren aanspreken. Met deze woorden ben ik het zeker eens. Ik wilde weten hoe het boek afliep. Het verhaal is praktisch en heeft een emotivistische functie. Het boek leest heel makkelijk en erg aangrijpend. Er zijn verschillende scenes in het verhaal die erg aangrijpend zijn. Een voorbeeld hiervan: ‘Het kan niet. Het is niet waar. Misschien heb ik het verkeerd begrepen. Die vijf woorden blijven zich herhalen in mijn hoofd, totdat die zin het enige is wat overblijft. Ik ben leeg.’ (Tegenbosch, 2012, p. 240)
Geschikt voor de doelgroep?
Net als Femke van Looijen ben ik van mening dat boek geschikt is voor jongeren vanaf ongeveer 15 jaar. In het boek komen verschillende thema’s aan bod die deze jongeren ook zullen herkennen en misschien wel zullen ondervinden. Drugs, schulden en kiezen voor je ‘echte’ vrienden of ‘foute’ vrienden.
Literatuur of lectuur?
Ik vind het lastig om dit boek te plaatsen in het genre van literatuur of lectuur. Het verhaal is diepgaand maar om het nou tot literatuur te betitelen is misschien wat veel gevraagd. Femke van Looijen spreekt van een realistisch verhaal. Daar ben ik het niet helemaal mee eens. In het verhaal komt Sem in aanraking met poker en pokert hij een grote schuld bij elkaar. Dit vind ik niet echt realistisch omdat hij nog helemaal geen poker ervaring heeft. Ook rijdt hij in een auto geruime tijd over de snelweg en krijgt hij bijna een ongeluk. Iets wat ik merkwaardig vind, omdat hij pas 16 jaar is en nauwelijks rijervaring heeft.
Genre boek
Het boek valt onder het genre spanning. ‘Spanning heeft in de eerste plaats te maken met vragen die de lezer (en/of het personage) wil oplossen, vragen die opgeroepen worden door wat onbekend of ongewoon is.’ (Coillie, 2007, p. 144) Dit speelt zich al af in het eerste hoofdstuk van het boek. Hierin wordt een latere gebeurtenis beschreven en weet je de context van de gebeurtenis nog niet. Je vraagt je af hoe het zo ver heeft moeten komen en waarom de hoofdpersoon ervoor kiest om bepaalde beslissingen te nemen.
Bronnen:
Tegenbosch, B., (2012), Pokerface. Houten, Het Spectrum.
Coillie, J. van (2007), Leesbeesten en boekenfeesten. Leidschendam, Biblion.