Reactie op recensie

Reactie op recensie van Iris Pennings door Dave Koster

Iris Pennings schrijft in haar recensie van ‘Doe maar dicht maar’ (2006) dat je als lezer mee wordt genomen in de gedachten en emoties van de dichter en dat je goed voelt wat zij voelen. Tevens geeft zij aan dat ze meerdere gedichten aangrijpend en ontroerend vindt. Een voorbeeld van een gedicht waarbij je de gedachten en emoties van de dichter goed voelt is het volgende gedicht:

‘Zie haar zitten
Eenzaam en alleen
Gevangen in ketens
Ketens van haar eigen angst

Zo grijpbaar
Bijna tastbaar
En altijd aanwezig
Overal

Zie haar zitten
Voor zich uit te staren
Denkend aan alles wat verloren is
En nooit weer terug zal keren

Al dat verdriet
En die pijn van lang geleden
Maar nog altijd aanwezig
Overal

Diep in het hart
In deze dag
Een dag als alle andere
Er valt niks te herdenken

Want, diep in haar hart
Zijn al die jaren niet verstreken
En duurt de oorlog voort
Voor altijd’

(Auteur onbekend, 2006, p. 138)

Dit gedicht geeft de emoties en gedachten van de dichter uitstekend weer. Het geeft naar mijn mening heel erg het gevoel van de oorlog weer. Het meisje in het gedicht leeft vandaag de dag nog steeds het leven van in de oorlog. Dit gedicht is erg aangrijpend en zet aan het denken. Dit komt vooral door de laatste alinea’s. Hierin besef je dat de hoofdpersoon nog steeds alle pijn uit de oorlog met haar meebrengt.

Een aspect waar Iris Pennings het in haar recensie niet over heeft, maar wat ik zeker wil benoemen is dat in de dichtbundel prachtige illustraties staan die verschillende gedichten zeker verrijken. Neem bijvoorbeeld het volgende gedicht: ‘Ik zie een boom, dat is best gewoon. Ik volg de takken met mijn ogen. Nu ben ik boven. Nu via de schors naar beneden, naar de grond en het gras. Nu nog verder naar beneden waar meer dan een wortel was.’ (Auteur onbekend, 2006 p. 15) De letters staan in de vorm van een boom. Dit vind ik goed bedacht en tegelijkertijd ook zeer doordracht van de schrijver.

Geschikt voor de doelgroep?

Net als Iris Pennings ben ik van mening dat deze bundel geschikt is voor jongeren vanaf 12 jaar. Maar ook zeker voor volwassenen. Sommige gedichten zijn geschreven door kinderen, maar zouden net zo goed door een volwassene geschreven kunnen worden. Gedichten kunnen kort en krachtig doen nadenken over normen en waarden, mistoestanden aanklagen of aan het filosoferen zetten. (Van Coillie, p. 323, 2007) Neem het volgende gedicht: ‘Reis in de tijd. Rustig glijd ik voort op de golven van de tijd. Onder de straalblauwe hemel waarin de wind mij begeleidt. In de verte raakt de lucht het water. De zon gaat onder, kleuren vervagen, het wordt later en later. Het licht van de maan verdrijft de stralen van de zon. Ik keer nu terug naar waar mijn reis in het verleden begon.’ Dit gedicht zet je aan het filosoferen en is dus erg geschikt voor (jong)volwassenen.

Literatuur of lectuur?

Volgens mij is het niet heel verrassend dat ik deze dichtbundel indeel in het genre literatuur. De gedichten zijn van een hoog niveau en vooral de gedichten over 4 mei zijn voor mij hoogstaand en indrukwekkend. De gedichten bestaan uit meerdere lagen en zetten je aan het denken. Neem het voorbeeld hierboven over de reis in de tijd. Dit gedicht kun je op verschillende manieren interpreteren. Dit gedicht laat je nadenken over wat de schrijver met dit gedicht zou bedoelen.

Functie van de bundel?

Van Coillie (2007) spreekt dat gedichten meerdere functies kunnen hebben. Voor mij heeft deze bundel een functie van nadenken over normen en waarden. Verder vind ik veel gedichten ook diepgaand, daardoor zou je kunnen zeggen dat de bundel ene zingevende functie heeft. Verder staan er emotionele gedichten in, de bundel heeft dus ook een emotivistische functie.

Bronnen:
Auteur onbekend, (2006), Doe maar dicht maar. Groningen: Xeno, cop.

Coillie, J. van (2007), Leesbeesten en boekenfeesten. Leidschendam, Biblion.