Recensie 'De voortvluchtige', door Dave Koster

Auteur: John Grisham
Jaar van uitgave: 2017
Titel: De voortvluchtige
Plaats van uitgave: Amsterdam
Uitgeverij: Bruna Uitgevers

Samenvatting:
De voortvluchtige vertelt het verhaal van Theo, een Amerikaanse scholier van 13 jaar. Tijdens een excursie met school ziet Theo een bekend gezicht in de metro. Het blijkt de van een moord beschuldigde Pete Duffy te zijn, die op de vlucht is voor de politie. Dankzij de tip van Theo kan Duffy worden opgepakt en teruggebracht naar Strattenburg om terecht te staan. Nu Duffy echter weet wie Theo is, verkeert hij in groot gevaar.

Moreel dilemma:
Het verhaal is geschreven vanuit het perspectief van Theo. Theo draagt een groot geheim met zich mee. Hij heeft een van de meest gezochte moordenaars van Amerika gezien. Maar zet hij zijn eigen leven op het spel, om de waarheid kenbaar te maken? In het volgende citaat blijkt dat hij met dit vraagstuk worstelt: ‘Lang nadat de anderen in slaap waren gevallen, staarde Theo nog naar het plafond en dacht aan Pete Duffy en de moord die hij had gepleegd. Aan de ene kant was hij opgewonden bij het idee dat hij deel zou uitmaken van zijn arrestatie. Maar aan de andere kant was hij doodsbang voor de mogelijke gevolgen.’  (Grisham, 2017, p. 23)
Het morele dilemma zorgt ervoor dat je je identificeert met Theo en vraagt jezelf af of jij dezelfde keuzes zult maken als hij.

Realistisch of niet?
In het boek komt Theo twee keer de moordenaar tegen. Dit lijkt me zeer onrealistisch. Ook wordt naar mijn mening Theo heel erg betrokken bij de rechtszaak. Dit blijkt uit het volgende citaat: ‘Dit was recht Gantry, zei zijn moeder. Hij zegt dat hij vandaag een klerk nodig heeft en dat jij gisteren heel belangrijk bent geweest en vandaag misschien kunt helpen met Bobby.’ (Grisham, 2017, p. 180) In het boek neemt Theo veel beslissingen die normaliter in samenspraak met ouders wordt genomen. Waardoor je het gevoel krijgt dat Theo volwassen is, maar in werkelijkheid is hij 13 jaar.

Spanning opbouwen:
De schrijver zorgt er met zijn manier van schrijven voor dat je door het boek vliegt. Je wil weten of het lukt om Duffy achter de tralies te krijgen. Volgens Coillie (2017) is dit een kenmerk van een spannend verhaal: ‘Spanning heeft op de eerste plaats te maken met vragen die de lezer, (en/of het personage) wil oplossen, vragen die opgeroepen worden door wat onbekend of ongewoon is. In sommige verhalen is de hamvraag er al op het begin en krijgt de lezer het antwoord op het eind.’

Open einde:
Wat ik erg sterk vind is dat de schrijver ervoor zorgt dat je met voldoende vragen blijft zitten na het lezen van het verhaal. Zonder al te veel te verklappen zorgt de laatste scene in het verhaal ervoor dat je niet weet hoe het afloopt. Door deze scene zou je kunnen denken dat er nog een vervolg op dit verhaal komt.

Conclusie:
Het einde van het boek is naar mijn mening erg sterk. Het open einde zorgt ervoor dat het niet voorspelbaar is. De spanning in het verhaal wordt goed opgebouwd. Je wil dit boek uitlezen en erachter komen hoe de rechtszaak afloopt en of dit gevolgen blijkt te hebben voor Theo. Naar mijn mening had de schrijver Theo iets beter neer kunnen zetten in het boek. Je krijgt te weinig te weten over de persoonlijkheid en de verschillende emoties van Theo. Dit boek is een aanrader als je houdt van spanning in een verhaal.

Bibliografie:
- Grisham, J. (2017). De voortvluchtige. Amsterdam: Bruna Uitgevers.
- Coillie, J.V. (2007). Leesbeesten en boekenfeesten. Leuven: Davidfonds Uitgeverij.