Recensie De boogschutter Hirado, door Tom Hanekamp
Auteur: Rob Ruggenberg
Jaar van
uitgave: 2013
Titel: De Boogschutter van Hirado
Plaats van uitgave: Amsterdam
Uitgeverij: Em. Querido’s Kinderboeken Uitgeverij
Titel: De Boogschutter van Hirado
Plaats van uitgave: Amsterdam
Uitgeverij: Em. Querido’s Kinderboeken Uitgeverij
Samenvatting
‘De Booschutter van Hirado’ van Rob
Ruggenberg gaat over Reyer uit Veere en een Japans meisje genaamd Sakura. Reyer
wordt door zijn vader naar Hirado gestuurd om leerling te worden van een
VOC-koopman. Bij de VOC kun je namelijk snel rijk worden, maar dit gaat niet altijd
even gemakkelijk. Aangekomen op Hirado ontmoet Reyer de dochter van een
Samoerai. Deze ontmoeting brengt niet alleen liefde, maar ook vooral problemen.
Waardeoordeel
‘De
boogschutter van Hirado’ is een historisch boek, waarbij het verhaal gebaseerd
is op feiten. Veel van wat je in het boek leest is waargebeurd. De hoofdpersoon
ging daadwerkelijk van Veere naar Hirado. Sakura was een dochter van een samoerai
en woonde in Hirado. De liefde tussen de twee is wel verzonnen. Het boek is
geschreven met twee verhaallijnen. Deze verhaallijnen komen in de loop van het verhaal samen. Dit vind ik een goed stuk in het boek. “Ze zag eruit als een sprookje. In haar hand hield ze een opengevouwen
waaier. Het meisje keek Reyer aan en ze lachte.
Sakura wist niet dat Nederlanders zulke jonge mensen naar Japan
stuurden. De jongen had geel haar, met krullen, en een vriendelijk rond
gezicht. Haar hart ging zo tekeer dat ze zeker wist dat hij het kon horen.”. (Ruggenberg, 2013, p. 88)
De andere personages zijn geloofwaardig beschreven en daardoor komt het verhaal realistisch over. De manier waarop mensen binnen de VOC elkaar nodig hebben en bereid zijn elkaar op te offeren, is voor mij als geschiedeniskenner herkenbaar. “Hij dacht aan de brief die hij in Kawachit moest bezorgen aan de vrouw en zoon van Ikuan. Nu pas begreep hij dat daar risico mee verbonden was, en gevaar. En als het fout liep zouden ze hem de schuld geven- meneer Caron zou dan zeggen dat hij van niets wist. De kooplieden zouden hem dan gewoon opofferen!” (Ruggenberg, 2013, p. 86) .
De andere personages zijn geloofwaardig beschreven en daardoor komt het verhaal realistisch over. De manier waarop mensen binnen de VOC elkaar nodig hebben en bereid zijn elkaar op te offeren, is voor mij als geschiedeniskenner herkenbaar. “Hij dacht aan de brief die hij in Kawachit moest bezorgen aan de vrouw en zoon van Ikuan. Nu pas begreep hij dat daar risico mee verbonden was, en gevaar. En als het fout liep zouden ze hem de schuld geven- meneer Caron zou dan zeggen dat hij van niets wist. De kooplieden zouden hem dan gewoon opofferen!”
Doordat het
verhaal zich afspeelt in het verleden zullen sommige lezers de aansluiting
missen. Toch is het een boek dat makkelijk leest. De schijfstijl van de auteur
is niet ingewikkeld en eventuele onbekende woorden worden achter in het boek
uitgelegd. Ik heb het boek dan ook snel kunnen uitlezen. In een paar uur ben je
door de 300 bladzijdes heen.
De emoties van de hoofdpersonen worden helder beschreven. Persoonlijk zou ik over een aantal andere personages meer willen lezen.
De emoties van de hoofdpersonen worden helder beschreven. Persoonlijk zou ik over een aantal andere personages meer willen lezen.
Thema’s
Rob Ruggenberg
weet in dit boek verschillende thema’s te behandelen. Thema’s als avontuur,
verliefdheid, zelfmoord en eer sluiten goed aan bij de doelgroep van 13 tot 15
jarige. “De belangrijkste reden dat ze
nog had willen leven was Reyer, de eerste, de enige, die lief voor haar was
geweest. Door hem was ze blijven hopen op een beter leven.” (Ruggenberg,
2013, p. 242) .
In dit stuk komt naar voren dat Sakura kiest voor de liefde i.p.v. haar eer.
Dit komt haar dan ook duur te staan.
Coillie (2007)
schrijft dat boeken over verre landen inspelen op de nieuwsgierigheid van de
lezer. Kinderen kunnen uit dit boek wat opsteken over de Japanse cultuur. Dit
boek sluit goed aan op de informatieve functie. Rob Ruggenberg heeft deze
functie in het boek goed verwerkt. In het begin worden bepaalde begrippen op
een verhalende manier uitgelegd. Hierdoor hoeft de lezer niet direct naar de
woordenlijst achterin.
Conclusie
Het einde van
boek was naar mijn mening te kort, in een paar bladzijdes wordt het verhaal afgesloten.
Persoonlijk vind ik dat er nog een stuk bij had gekund. Ik had graag willen
weten hoe het verder gaat met de hoofdpersonages. Nu weet ik alleen dat zij het
avontuur overleefd hebben.
Ik zal dit boek
wel aanraden bij de mensen die geïnteresseerd zijn in geschiedenisverhalen. De
spanning in het verhaal wordt telkens goed opgebouwd. De gebeurtenissen worden
helder beschreven, waardoor het verhaal goed te volgen is. Wel had de auteur sommige
personages nog uitgebreider kunnen beschrijven. Hierdoor zou het boek, in
bepaalde hoofdstukken meer diepgang hebben gekregen.
Bibliografie
- Coillie, J. V. (2007). Leesbeesten en boekenfeesten. Leuven: Davidfonds Uitgeverij.
- Ruggenberg, R. (2013). De boogschutter van Hirado. Amsterdam: Em. Querido's Kinderboeken Uitgeverij.
goede recensie: argumenten zijn herkenbaar en geven een breed beeld van het boek.
BeantwoordenVerwijderenGraag wil ik reageren op de recensie van Tom Hanekamp over het boek De boogschutter van Hirado. Net als Tom heb ik een historisch onderlegde achtergrond en heb daarom een grote voorkeur voor boeken in dat genre. Meeleven met een spannend avonturenverhaal kan ontspannend werken. Hierdoor duiken kinderen helemaal weg in een boek vol spanning na hoe het zal aflopen (Coillie, van. 2007. P. 19). Door Tom’s positieve recensie werd mijn interesse voor het boek gewekt.
BeantwoordenVerwijderenIn eerste instantie oogt het boek voor mij als een echt jongensboek, en zo begint het ook. De boogschutter van Hirado bevat namelijk nogal wat bloedige elementen: afgehakte hoofden, doorboorde lichamen, verminkingen en verdrinkingen worden door de schrijver niet geschuwd.
‘Toen pas zag Reyer wat hem daarnet had geraakt. Hij slaakte een kreet van schrik en afschuw. Hij zat onder het bloed, en naast hem lag het hoofd van kanonnier Claes.’ (Ruggenberg, 2013. P. 173).
Toch blijkt De boogschutter van Hirado niet slechts een avonturenboek te zijn.
Wat ons beiden aanspreekt is dat de schrijver, Rob Ruggenberg, heel gedetailleerd te werk ik gegaan. Nauwkeurig beschrijft hij de Japanse cultuur met veel sfeerbeelden en extra uitleg. Dit maakt het boek naast spannend ook leerzaam. Ruggenberg zet goed uiteen hoe de Japanse cultuur, in de VOC-tijd, met de Hollandse cultuur botste, dat blijkt ook uit het volgende citaat:
‘De koopman had zich zeven weken niet gewassen: dat deden Hollanders nooit! Voor een Japans meisje dat gewend was tweemaal per dag in bad te gaan, en zich dan helemaal schoon te schrobben was dat onbegrijpelijk.’ (Ruggenberg, 2013. P. 81).
Zowel Tom als ik zijn het erover eens dat de schrijver de personages echt tot leven weet te brengen. Ruggenberg heeft veel research gedaan en dat merkt de lezer. Door echt bestaande personages toe te voegen heeft hij het boek nog interessanter gemaakt. Om kinderen te laten meeleven met de hoofdpersonen moet een auteur de hoofdpersonen indirect typeren. Zo’n typering doet een groot beroep op de lezer die zelf uit de tekst moet afleiden hoe een personage zich voelt (Coillie, van. 2007. P. 21). Tom plaatst hierbij een kritische noot door aan te halen dat jonge lezers wellicht de aansluiting zullen missen omdat het verhaal zich zo lang geleden afspeelt. Ik deel deze mening niet. De schrijver heeft gekozen voor twee hoofdpersonen, een jongen en een meisje. Dit vind ik een slimme zet aangezien beide geslachten zich zouden kunnen identificeren met één van de personages.
Op deze manier is De boogschutter van Hirado niet een typisch jongensboek zoals het in eerste instantie zou vermoeden, ook liefde en vriendschap spelen een grote rol. In combinatie met een spannend avontuur sluit de schrijver heel goed aan bij zowel jongens als meiden. Volgens Rita Ghesquiere (1993) staan deze thema’s zelfs op één en twee wat leesvoorkeur van 12 tot 15 jarigen betreft (Coillie, van. 2007. P. 74).
Al met al een spannend en meeslepend verhaal over liefde en vriendschap.
- Coillie, J. Van. (2007). Leesbeesten en boekenfeesten. Leuven: Davidsfonds Uitgverij.
- Ruggenberg, R. (2013). De boogschutter van Hirado. Amsterdam: Em. Querido’s Kinderboeken Uitgeverij.