Recensie 2 - Iris Pennings - Een gang met gele deuren

Auteur: Rom Molemaker
Jaar van uitgave: 2005
Titel: Een gang met gele deuren
Plaats van uitgave: Houten
Uitgeverij: Van Holkema & Warendorf

Samenvatting

Martje hoort, tot haar ontzetting, dat ze gaat verhuizen omdat haar vader een nieuwe baan heeft. Ze raakt haar vriendinnen kwijt en moet in een andere plaats opnieuw beginnen. Op haar nieuwe school raakt ze ongewild onder de indruk van Gabriëlle, leidster van een groep criminele meiden. Stapje voor stapje raakt Martje bij de groep betrokken, totdat een afschuwelijke gebeurtenis haar leven totaal overhoop gooit. Ze duwt een meisje voor de tram, althans dat komt voortdurend bij haar naar boven. Eenmaal in de gevangenis vallen de puzzelstukjes op zijn plaats en blijkt dat zij niet de schuldige is.

Een krachtige roman
Molemaker (2005) neemt je mee in het leven van Martje, een meisje van 15 jaar wie na een verhuizing compleet de weg kwijt raakt. Van een bescheiden meisje met wat verlegen karaktertrekjes, naar een tiener die de draad op haar vertrouwde leven kwijt is. Een echte zoekende puber, een puber die opzoek is naar houvast. Naar nieuwe vrienden en vriendinnen waarbij ze zich op haar gemak voelt en waarbij ze hunkert naar vertrouwen.Molemaker (2005) heeft een krachtige roman neergezet. De beschrijvingen met betrekking tot karakters kan men als kloppend beschouwen, ze zijn natuurgetrouw en levensecht. De omgeving wordt tot in detail beschreven, “een druppel aan de rand van de overkapping van het perron hield het niet meer, viel in haar nek, en gleed tussen haar schouderbladen door omlaag. Precies zoals het leven er op dat moment uitzag koud, vochtig, rillerig. Ze trok haar kraag strak tegen haar nek aan en liep het perron af” (Molemaker, 2005, p. 21), hierdoor blijft de omgeving geloofwaardig en geven de woordspelingen een extra dimensie aan het verhaal.

Doordachte afwisselingDe afwisseling van de passages die in de gevangenis en het heden afspelen, zorgen ervoor dat je als lezer het boek uit wilt lezen. Je ben nieuwsgierig naar hoe het verhaal afloopt en wat er daadwerkelijk gebeurd is, die dag, op dat perron. De gevoelens van de hoofdpersoon worden met subtiele woordkeus sterk neergezet, dit maakt identificatie met de hoofdpersoon mogelijk. De passages in de gevangenis geven je een beeld van de gemoedstoestand en gevoelens van de hoofdpersoon; vertwijfeling, angst en spijt. “Ze voelt weer dat de koude ijzeren band van benauwdheid om haar lichaam, strakker en strakker aangetrokken werd, tot ze naar adem had gesnakt. Hoe ze bijna had zitten kotsen van angst” (Molemaker, 2005, p. 25). “Met stijve passen loopt ze naar de deur aan de overkant van de binnenplaats. Al haar gevoel is weg. Het zijn haar benen niet, haar voeten, haar lijf niet. Ze is iemand anders. Zichzelf is ze kwijt” (Molemaker, 2005, p. 25).

Doorkruising van spijt en harde rebelse ideeën
Het verhaal is structureel sterk, maar wanneer er gekeken wordt naar de inhoud; aangrijpend en confronterend. Waar de uitvoerig beschreven hoofdstukken over een zoekende puber staan als een huis, is er ook ruimte voor een doorkruising van spijt en harde rebelse ideeën. Morele waarden en normen worden voortdurend afgewogen. Je leeft mee met de problemen van de onzekere hoofdpersoon, die er maar al te graag alles aan doet om bij nieuwe ‘vrienden’ te horen. Als lezer weeg je deze keuzes af naar eigen moreel inzien. Je wordt meegenomen in het leven waarbij de hoofdpersoon langzaam haar houvast verliest en verder in het criminele circuit afglijdt. De druk bezette ouders van de hoofdpersoon krijgen een flinke berisping en zijn de controle over hun goed opgevoede meisje compleet verloren. “Schijt aan! Braaf meisje, altijd braaf met pappie en mammie mee. Altijd doen wat andere zeggen. Niet boos worden als er iets gebeurt wat je niet wilt, maar waar je niets aan kunt doen. Vooral niet chagrijnig worden, dat vooral niet. Ze stak haar hand in haar zak en voelde het armbandje. Wat nou, braaf meisje!” (Molemaker, 2005, p. 23).

Een thema dat je aan het denken zet en waarbij je meeleeft met bepaalde afwegingen van de hoofdpersoon. Waarbij je hoop op een goede afloop na een tragische gebeurtenis. Dat de hoofdpersoon een tweede kans krijgt en ze zal leren van haar fouten. “Maar het lijkt alsof er plotseling een deur op een kier staat. Alsof er aan de horizon een nieuwe kans verschijnt” (Molemaker, 2005, p. 151). Wat als lezer zorgt voor een opluchting, is dat die kans er komt, aan het einde van het boek.

Een tweede kans; van je fouten kun je leren
De intentie van Molenaar komt hiermede steeds meer aan het licht. Een intentie die aansluit bij de doelgroep van dit boek, jongvolwassenen. Een boek dat aansluit bij interesses van deze leeftijd, maar daarnaast ook houvast kan geven in het zoeken naar een eigen identiteit.  Coillie (2007) beschrijft dat zij een doelgroep zijn waarbij ouders en school het mikpunt kunnen zijn. Waarbij de invloed van leeftijdsgenoten bijzonder sterk is.  Adeloscenten ontlenen aan de ‘peer group’ heel wat opvattingen over de wereld en laten zich er door hun gedrag sterk door beïnvloeden. “Een gang met gele deuren”, is een boek dat goed aansluit bij deze leeftijdscategorie, waarbij ze zich kunnen identificeren met de hoofdpersoon en waarbij ze veel zullen herkennen van hun eigen twijfels, emoties en wensen. Wat als de hoofdpersoon geen getuige zou hebben die een positieve wending aan het proces zou geven, zou ze dan wel veroordeeld zijn? Wat zou je doen als jij onder groepsdruk zou staan, zou je hetzelfde doen?

Kortom; een roman met een sterk inhoudelijk, maar tragisch en confronterend verhaal. Waarbinnen jongadeloscenten worden geconfronteerd met nieuwe ideeën, hen laat inzien dat er ook alternatieve oplossingen kunnen zijn voor problemen, maar bovenal dat je van je fouten kunt leren.

Bronnen:
Molemaker, R., (2005), Een gang met gele deuren. Houten: Van Holkema & Warendorf
Coillie, J. van (2007), Leesbeesten en boekenfeesten. Leidschendam, Biblion.