verwerkingsopdr. nr. 33 Hommeles_Sally

Verwerkingsopdracht

Sally Hommeles

Titel:                                     Fatale klik
Schrijver:                             Marleen Ekelmans
Eerste druk:                        november 2014
Verwerkingsopdracht:       nr. 33 promotiefilmpje
Uitgeverij:                           De vrije uitgevers, Amersfoort
Doelgroep:                         15-18 jaar

Eigen beoordeling:
Wegens de actualiteit en doordat het zich in Nederland afspeelt is het denk ik herkenbaar voor de doelgroep die het verhaal leest. Het verhaal zou echt gebeurd kunnen zijn, maar persoonlijk vind ik de situaties wel wat aangedikt. Er zijn wat mij betreft te veel ‘toevalligheden’. Daardoor kon ik vrij snel bedenken wie de dader zou zijn die de hoofdpersoon lastigvalt.
Er lijkt een grote boodschap verborgen te zitten in dit verhaal. Namelijk: 'let op met het plaatsen van foto’s  op de sociale media en schakel direct hulp in wanneer je wordt lastiggevallen.' 'Ga vooral naar je ouders.'

Het verhaal is heel duidelijk geschreven voor jongeren. Het snijdt thema’s aan zoals verliefdheid (op je leraar), vriendschap en vertrouwen, onzekerheid. Daarnaast speelt het zich vooral af op school, in een studentenhuis of in de kroeg. Het gaat over bijbaantjes en je ouders bezoeken in het weekend.
Daarmee kruipt de auteur wel in de huid van de doelgroep en dat heeft ze goed gedaan.

Het boek bevat (maar) 150 pagina’s en heeft actuele thema’s. Daarnaast speelt het zich af in het nu, waardoor het gemakkelijk wegleest.

Samenvatting
Sofie is stiekem verliefd op Ben, een van haar docenten aan de kunstacademie in Groningen. Via Facebook en Whats-App ontspint zich een geheime romance. Tegelijkertijd gebeuren en allerlei vervelende dingen in Sofies omgeving en wordt ze gestalkt. Later blijkt dit haar huisgenote zijn, die verliefd op haar blijkt te zijn en haar uiteindelijk probeert te vermoorden. Haar andere huisgenoot en al een vriend sinds haar jonge jeugd redt haar ternauwernood.
Dan wordt duidelijk dat zij eigenlijk verliefd zijn op elkaar en loopt het goed af.


Beoordeling verwerkingsopdracht:
Een leuke opdracht, maar aan de ene kant best laagdrempelig (inhoudelijk gezien), aan de andere kant moet je juist over een drempel heen stappen om jezelf te filmen en dit te tonen aan je klasgenoten. Tegelijkertijd is deze opdracht goed bruikbaar als je het koppelt aan andere doelen, bijvoorbeeld aan presentatievaardigheden.

verwerkingsopdracht nr 35 Hommeles_Sally

Verwerkingsopdracht
Hommeles _ Sally

Titel:                                     Honderd uur nacht
Schrijver:                              Anna Woltz
Eerste druk:                          2014
Verwerkingsopdracht:           nr. 35 Pinterest
Doelgroep boek:                  12 – 15 jaar
Uitgeverij:                              Querido's Amsterdam
Eigen beoordeling:
Wat ik sterk vind aan dit boek is dat zowel de personages als de manier waarop de omgeving geschetst wordt alles levensecht overkomt. Nu weet ik toevallig dat de auteur zelf in New York was ten tijde van de storm, dus kan ik me voorstellen dat zij de situatie en de omgeving nog beter kan beschrijven. Maar het is haar dus eveneens gelukt om de personages realistisch neer te zetten. Ik had duidelijke beelden bij de personages en ervoer dat het verschillende types waren met hun eigen verhaal.

Dat brengt me op het punt over de bedoelingen, ofwel de intenties van de auteur met dit boek. Zij heeft ieder personage een eigen probleem en gedachtegang gegeven. Die problemen leken allemaal over maatschappelijke thema’s te gaan. Emilia, die de rol als hoofdpersoon vertolkt, heeft bijvoorbeeld een fobie voor bacteriën, smetvrees, en kampt dus met een dwangneurose. Jim bazelt dagenlang over het kapitalisme en de manier waarop de zorg in de VS is geregeld. De crisis blijkt ervoor gezorgd te hebben dat zijn ouders werkloos zijn en zijn vader een alcoholverslaving ontwikkelde. Seth en zijn zusje Abby verloren hun vader aan een auto-ongeluk, en strubbelen sindsdien met het feit of dat werkelijk een ongeluk is geweest. Ik ben meer te weten gekomen over een aantal van deze maatschappelijke thema’s wat er dus ook voor heeft gezorgd dat ik er voortaan wat anders tegenaan kijk.

Doordat het verhaal (gedeeltelijk) waargebeurd, ik de personages sterk over vond komen, maar ook omdat ik niet zo heel veel van Orkaan Sandy af wist, grijpt het verhaal me erg aan. Ik wist niet dat het zo’n ravage had aangericht. Dus het heeft mij naast plezier ook het een ander geleerd over deze natuurramp.

Naast veel goede punten, vond ik de afloop van het verhaal voorspellend. Natuurlijk had de stad uiteindelijk weer elektriciteit en natuurlijk zouden ouders een meisje van 14 niet alleen laten in New York en zouden ze haar komen opzoeken en vinden. Omdat ze nog minderjarig is verwachtte ik al dat ze uiteindelijk weer bij haar ouders terecht zou komen.
Maar in die tussentijd gebeurde er ontzettend veel en werden verscheidene zaken uitgelicht of werd er voor een kort moment een zijweg genomen. Dit maakte het verhaal niet warrig, maar juist extra interessant om te blijven lezen.

Samenvatting:
De hoofdpersoon van het verhaal is Emilia. Wanneer zij iets vreselijks ontdekt over haar vader en de wereld als gevolg daarvan via alle socialmedia kanalen over haar heen valt, vlucht ze in haar eentje naar New York. Eenmaal daar blijkt tot overmaat van ramp de orkaan Sandy recht op haar af te stevenen. En het appartement dat ze gedacht gehuurd te hebben, blijkt bewoond te zijn door de vijftienjarige terneergeslagen Seth en zijn negenjarige zusje Abby, wier moeder voor zaken de stad uit is. Gelukkig vangen ze haar op, evenals de negentienjarige overbuurjongen Jim, een drop-out met een perfect uiterlijk. Ze dopen het appartement tot orkaanasiel en samen slaan ze zich door de storm.

Beoordeling verwerkingsopdracht:

Deze opdracht is leuke en laagdrempelig. De opdracht vraagt creativiteit van de leerlingen, maar biedt tegelijkertijd vrijheid. Echter moet je je goed afvragen wat je doel is van deze opdracht. Ik ben van mening dat de opdracht weinig diepgang geeft qua theorie en mening over het verhaal. Ik zou er nog een opdracht bijgeven zodat beter kan worden nagegaan of ze het verhaal hebben begrepen, begrippen kunnen toepassen en een mening kunnen vormen over het verhaal.
Ik vind dit een opdracht voor de onderbouw, of als even ‘iets luchtigers’ tussendoor.

Verwerkingsopdracht Picasso Mysterie - Padlet - Mieke van Os

Berns, M. (2015) Het Picasso Mysterie. Alkmaar: Kluitman

Het Picasso Mysterie is het eerste boek in een reeks. Opvolgende boeken gaan over Monet en Dali. Alle boeken zijn op enigerlei wijze gerelateerd aan de kunsten. Op de cover is een bullit opgenomen met daarin de tekst ‘Dan Brown voor jongeren!’.  Nu klopt het dat de boeken van Dan Brown ook vaak gaan over personen of locaties die een relatie hebben met kunst en cultuur binnen het genre thriller. Veelal draait het in zijn boeken om mysterieuze orden. Zo is dat ook aan de orde in dit boek, waarin een geheim jeugdgenootschap ‘de blockbusters ‘ een misdaad op het spoor is. Al gauw blijkt dat het gaat om een sleutelwerk van Picasso. Storm (11), Jimi, Juul en Lara stellen alles in het werk om de daders te ontmaskeren. Deze verhaallijn is eenvoudig en chronologisch. Tijdens het avontuur vinden Storm en Juul elkaar wel heel erg leuk. Er hangt iets in de lucht tussen die twee. Het verhaal op zich is onderhoudend, al halen de kunstbeschouwende toelichtingen de vaart eruit. Er is sprake van veelvuldige herhaling in andere bewoordingen om de eigenaardigheden van een kunststroming en het handschrift van de kunstenaar te onderstrepen. Al met al geeft het boek daarover heldere informatie, zeker met de toegevoegde informatie achterin het boek. Het boek leent zich mijn inziens daarom goed voor een samenwerking tussen de vakgebieden Nederlands en Beeldende Vorming in de brugklas.

Padlet verwerkingsopdracht

Padlet leent zich goed voor een educatieve verwerking van de informatie van dit boek.  Het format maakt het mogelijk om stapsgewijs in te zoomen op bepaalde elementen via de methodiek  see-think-wonder. ‘Ik zie…’, ‘Ik denk na …’, (‘Ik weet…’), Ik vraag me af…’. Zoals het boek jongeren al helpt om belangrijke informatie over een kunststroming naar boven te halen, zo stimuleert deze benadering om een werk aandachtig te bekijken, te beschrijven en te analyseren zonder direct na te denken over de betekenis ervan. Jongeren wordt gevraagd hun observaties in woorden om te zetten, te onderbouwen en erover met elkaar in gesprek te gaan.  Dit versterkt de lijn van het boek door verdieping aan te brengen over waarom het werk er zo uitziet. Scherper kijken en doorvragen met de bedoeling collectief uiteindelijk tot een persoonlijke mening te komen. Wanneer vaker toegepast internaliseert de jongere  deze methode door automatisch zijn of haar interpretaties te voorzien van argumenten. Door te variëren in werkvormen (schrift, 2D-/ 3D- / 4D-werk) verankert deze nog beter en blijft hangen. De uitingen kunnen later dienen als leermateriaal voor volgende beschouwingen en interpretaties van kunstteksten en kunstwerken.

Padlet Het Picasso Mysterie

Recensie 2 - Iris Pennings - Een gang met gele deuren

Auteur: Rom Molemaker
Jaar van uitgave: 2005
Titel: Een gang met gele deuren
Plaats van uitgave: Houten
Uitgeverij: Van Holkema & Warendorf

Samenvatting

Martje hoort, tot haar ontzetting, dat ze gaat verhuizen omdat haar vader een nieuwe baan heeft. Ze raakt haar vriendinnen kwijt en moet in een andere plaats opnieuw beginnen. Op haar nieuwe school raakt ze ongewild onder de indruk van Gabriëlle, leidster van een groep criminele meiden. Stapje voor stapje raakt Martje bij de groep betrokken, totdat een afschuwelijke gebeurtenis haar leven totaal overhoop gooit. Ze duwt een meisje voor de tram, althans dat komt voortdurend bij haar naar boven. Eenmaal in de gevangenis vallen de puzzelstukjes op zijn plaats en blijkt dat zij niet de schuldige is.

Een krachtige roman
Molemaker (2005) neemt je mee in het leven van Martje, een meisje van 15 jaar wie na een verhuizing compleet de weg kwijt raakt. Van een bescheiden meisje met wat verlegen karaktertrekjes, naar een tiener die de draad op haar vertrouwde leven kwijt is. Een echte zoekende puber, een puber die opzoek is naar houvast. Naar nieuwe vrienden en vriendinnen waarbij ze zich op haar gemak voelt en waarbij ze hunkert naar vertrouwen.Molemaker (2005) heeft een krachtige roman neergezet. De beschrijvingen met betrekking tot karakters kan men als kloppend beschouwen, ze zijn natuurgetrouw en levensecht. De omgeving wordt tot in detail beschreven, “een druppel aan de rand van de overkapping van het perron hield het niet meer, viel in haar nek, en gleed tussen haar schouderbladen door omlaag. Precies zoals het leven er op dat moment uitzag koud, vochtig, rillerig. Ze trok haar kraag strak tegen haar nek aan en liep het perron af” (Molemaker, 2005, p. 21), hierdoor blijft de omgeving geloofwaardig en geven de woordspelingen een extra dimensie aan het verhaal.

Doordachte afwisselingDe afwisseling van de passages die in de gevangenis en het heden afspelen, zorgen ervoor dat je als lezer het boek uit wilt lezen. Je ben nieuwsgierig naar hoe het verhaal afloopt en wat er daadwerkelijk gebeurd is, die dag, op dat perron. De gevoelens van de hoofdpersoon worden met subtiele woordkeus sterk neergezet, dit maakt identificatie met de hoofdpersoon mogelijk. De passages in de gevangenis geven je een beeld van de gemoedstoestand en gevoelens van de hoofdpersoon; vertwijfeling, angst en spijt. “Ze voelt weer dat de koude ijzeren band van benauwdheid om haar lichaam, strakker en strakker aangetrokken werd, tot ze naar adem had gesnakt. Hoe ze bijna had zitten kotsen van angst” (Molemaker, 2005, p. 25). “Met stijve passen loopt ze naar de deur aan de overkant van de binnenplaats. Al haar gevoel is weg. Het zijn haar benen niet, haar voeten, haar lijf niet. Ze is iemand anders. Zichzelf is ze kwijt” (Molemaker, 2005, p. 25).

Doorkruising van spijt en harde rebelse ideeën
Het verhaal is structureel sterk, maar wanneer er gekeken wordt naar de inhoud; aangrijpend en confronterend. Waar de uitvoerig beschreven hoofdstukken over een zoekende puber staan als een huis, is er ook ruimte voor een doorkruising van spijt en harde rebelse ideeën. Morele waarden en normen worden voortdurend afgewogen. Je leeft mee met de problemen van de onzekere hoofdpersoon, die er maar al te graag alles aan doet om bij nieuwe ‘vrienden’ te horen. Als lezer weeg je deze keuzes af naar eigen moreel inzien. Je wordt meegenomen in het leven waarbij de hoofdpersoon langzaam haar houvast verliest en verder in het criminele circuit afglijdt. De druk bezette ouders van de hoofdpersoon krijgen een flinke berisping en zijn de controle over hun goed opgevoede meisje compleet verloren. “Schijt aan! Braaf meisje, altijd braaf met pappie en mammie mee. Altijd doen wat andere zeggen. Niet boos worden als er iets gebeurt wat je niet wilt, maar waar je niets aan kunt doen. Vooral niet chagrijnig worden, dat vooral niet. Ze stak haar hand in haar zak en voelde het armbandje. Wat nou, braaf meisje!” (Molemaker, 2005, p. 23).

Een thema dat je aan het denken zet en waarbij je meeleeft met bepaalde afwegingen van de hoofdpersoon. Waarbij je hoop op een goede afloop na een tragische gebeurtenis. Dat de hoofdpersoon een tweede kans krijgt en ze zal leren van haar fouten. “Maar het lijkt alsof er plotseling een deur op een kier staat. Alsof er aan de horizon een nieuwe kans verschijnt” (Molemaker, 2005, p. 151). Wat als lezer zorgt voor een opluchting, is dat die kans er komt, aan het einde van het boek.

Een tweede kans; van je fouten kun je leren
De intentie van Molenaar komt hiermede steeds meer aan het licht. Een intentie die aansluit bij de doelgroep van dit boek, jongvolwassenen. Een boek dat aansluit bij interesses van deze leeftijd, maar daarnaast ook houvast kan geven in het zoeken naar een eigen identiteit.  Coillie (2007) beschrijft dat zij een doelgroep zijn waarbij ouders en school het mikpunt kunnen zijn. Waarbij de invloed van leeftijdsgenoten bijzonder sterk is.  Adeloscenten ontlenen aan de ‘peer group’ heel wat opvattingen over de wereld en laten zich er door hun gedrag sterk door beïnvloeden. “Een gang met gele deuren”, is een boek dat goed aansluit bij deze leeftijdscategorie, waarbij ze zich kunnen identificeren met de hoofdpersoon en waarbij ze veel zullen herkennen van hun eigen twijfels, emoties en wensen. Wat als de hoofdpersoon geen getuige zou hebben die een positieve wending aan het proces zou geven, zou ze dan wel veroordeeld zijn? Wat zou je doen als jij onder groepsdruk zou staan, zou je hetzelfde doen?

Kortom; een roman met een sterk inhoudelijk, maar tragisch en confronterend verhaal. Waarbinnen jongadeloscenten worden geconfronteerd met nieuwe ideeën, hen laat inzien dat er ook alternatieve oplossingen kunnen zijn voor problemen, maar bovenal dat je van je fouten kunt leren.

Bronnen:
Molemaker, R., (2005), Een gang met gele deuren. Houten: Van Holkema & Warendorf
Coillie, J. van (2007), Leesbeesten en boekenfeesten. Leidschendam, Biblion.

Recensie: Livestream - Mieke van Os

Tegenbosch, B. (2017) Livestream. Houten: Van Goor / Uitgeverij Unieboek / Het Spectrum

 

Een twintig uur durende zoektocht door Manhattan

"Ik had in mijn leven één keer in de trein gezeten, naar de Keukenhof of all places. Nu vlieg ik naar New York! Capital of the world. City that never sleeps! Wat kan mij nou gebeuren? Er gebeurde namelijk van alles. Met mij. Soms lijkt het misschien onlogisch of zelfs onvoorspelbaar. Oké, here we go... (Tegenbosch, p.9-11)

 

We volgen Rick, een jongen van zeventien jaar, die in de kerstvakantie naar New York vliegt naar zijn oom in Manhattan. Op weg naar diens appartement leert hij in de metro een meisje kennen en is op slag helemaal onder de indruk. Hij raakt verzeild in haar plannen voor later op die kerstavond. Dat er iets sensationeels op tilt is, begrijpt hij wanneer Kris knipoogt: 'We gaan trending worden op YouTube". Hoe, dat blijkt op het eind van het boek. Het verhaal ontspint zich door verhullen en onthullen. Het begint met haar verdwijning, door een kidnap zo lijkt het. Rick zet meteen de achtervolging in en zegt daarover: "En dat terwijl ik inmiddels weet dat de kans groot is dat ik op mijn eerste avond in New York in de problemen ga komen. Flink in de problemen (Tegenbosch, p. 38). 

'De jongen die het liet regenen' door Dave Koster

Auteur: Brian Conaghan
Jaar van uitgave: 2013
Titel: De jongen die het liet regenen
Plaats van uitgave: Tielt
Uitgeverij: Lannoo

Samenvatting:
De jongen die het liet regenen vertelt het verhaal van Clem. (16) Clem verhuist van Eastborne (Engeland) naar Glasgow (Schotland). Op zijn nieuwe school voelt Clem zich nooit erg thuis. Hij wordt lastig gevallen door een groep jongens: de NED’s (aso’s) Met advies van Rosie, zijn vriendin, probeert Clem hen uit de weg te gaan. Maar wat hij ook doet: de dreiging gaat zijn leven bepalen.

Spanning opbouwen
Het verhaal is opgebouwd uit twee delen. In het eerste deel komen verschillende mensen aan het woord over Clem en wat er is gebeurd op het einde van het boek. Dit zijn in feite flashforwards. ‘Het is buitengewoon verbijsterend, hoe kan men zoiets bevatten? Als leerkracht is het een van je ergste nachtmerries. Het is vooral de volslagen verspilling die me zo ontzettend somber stemt. In onze positie hebben we soms de mogelijkheid om dingen te voorzien, om hypothesen te stellen en accurate voorspellingen over onze leerlingen te doen. Maar dit! Dit is zoiets dat enkel ergens anders gebeurt.’ (Conaghan, 2013, p. 30)
Hieruit blijkt dat de directeur van de school beschrijft dat er iets heel ergs gebeurd is. Deze techniek is zeer goed gekozen door de schrijver. Door al een gedeelte van de informatie weg te geven blijf je verlangen naar het einde van het boek. Je weet echter nog niet wat er gebeurd is, maar dat het iets verschrikkelijks is staat vast.
Ook Coillie (2007) geeft aan dat het verhullen en onthullen van informatie zorgt voor spanning opbouw: ‘Cruciaal in spanningsopbouw is ook wat de auteur de lezer meedeelt en wanneer. Dit is het spel van onthullen en verhullen, verklappen en verzwijgen, van vrijgeven en achterhouden. Vooral vooruitwijzingen prikkelen de nieuwsgierigheid van de lezer.’ (Coillie, 2007, p. 146)

Maatschappelijk thema
In dit boek staat pesten centraal. Pesten is een maatschappelijk thema waar veel aandacht aan wordt besteed. In het boek komt naar voren dat Clem zich geen raad weet met hoe hij hiermee om moet gaan. Hij wordt lastig gevallen door een groep jongens die hem uitschelden en fysiek bedreigen. ‘Wa’s er me je oog?’ Vroeg Uitschot 1. ‘Je moet uitkijke voor sneeuwballe hier.’ Uitschot 2. ‘Ja, die dingen kunnen zo je oog eruit knalle.’ Uitschot 3. Gelach. Gedurig gelach. Ik wachtte op de schop, de stoot. De finale. De apotheose. Het beslissende moment. De klap tegen de kaak. De kopstoot tegen de slaap. (Conaghan, 2013, p. 153)
Er komen zoals gezegd verschillende personen aan het woord in het eerste gedeelte van het boek. Deze personen spreken vrijwel niet over de pesterijen. Het lijkt dat ze hier helemaal niets van af weten. Door dit zo te belichten, zet het je erg aan het denken. De personen om Clem heen hebben meer invloed op het pesten dan zij misschien wel zelf denken.

Aangrijpend einde
‘Hij wilde me vermoorden’, zie ik. Trillend. Een beetje bang. Understatement.’ (Conaghan, 2013, p. 222) Zonder al te veel van de clou weg te geven heeft het boek een aangrijpend einde. Het is zelfs gedeeltelijk een open einde, waarbij jij als lezer kan bedenken hoe het verhaal afloopt. Je leeft het hele boek mee met Clem, omdat je wil dat hij het fijn heeft op zijn nieuwe school.

Conclusie:
De jongen die het liet regenen is een spannende en vlot geschreven verhaal. Het leest heel makkelijk doordat de spanning er vanaf het begin af aan inzit. Dit komt doordat je verlangt naar de afloop van het verhaal, je wil weten hoe het afloopt met Clem. Het onderwerp is geloofwaardig doordat het op verschillende scholen (in mindere mate) voorkomt. Het gaat over situaties die verschillende jongeren mee zouden kunnen maken. De manier van schrijven spreekt jongeren zeer zeker aan. Dit geldt ook voor het taalgebruik van een aantal personen. De jongen die het liet regenen raad ik zeker aan bij de doelgroep!

Bibliografie:

- Conaghan, B. (2013). De jongen die het liet regenen. Tielt: Lannoo.- Coillie, J.V. (2007). Leesbeesten en boekenfeesten. Leuven: Davidfonds Uitgeverij.

Recensie: Badwater door Claudia Geurtsen

Auteur: Guurtje Leguijt

Jaar van uitgave: 2011

Titel: Badwater

Plaats van uitgave: Zoetermeer

Uitgeverij: Mozaïek

Samenvatting

Emma heeft een zeer onveilige jeugd gehad. Ze groeit op zonder vader en met een alcoholistische moeder. Op haar zeventiende verlaat Emma haar ouderlijk huis en zwerft ze lange tijd over straat. Als ze twee jaar later haar leven weer enigszins op orde heeft gaat ze op zoek naar haar afkomst. Ze wil weten of de verhalen over haar overleden vader kloppen. De zoektocht naar haar verleden geeft Emma houvast en ze leert zichzelf steeds beter kennen.

Recensie: De eerste steen - Mieke van Os

Molemaker, R. (2002) De eerste steen. Houten: Van Holkema & Warendorf. 

De eerste steen: het verhaal in grote lijn

Nadat Marten met zijn oom Paul live een voetbalwedstrijd heeft bijgewoond is hij helemaal verkocht. Die sfeer! Zijn buurjongen Harry en ook zijn schoolvriend Johnny behoren tot de harde kern. Dat is wat Marten ook wil: toetreden tot de familie van seizoenkaarthouders en horen bij het legioen van vak G, de Red White Army. Zijn vader vindt het tijdverspilling en geldverspilling bovendien. Zijn moeder is daarbij dodelijk ongerust over de zweem van vechtpartijen die rondom het stadion hangt en is als de dood dat Marten in rellen belandt. Die voelt zich door zijn ouwelui echter verder totaal genegeerd. Op zijn veertiende is hij eenzamer en vaker alleen dan ooit. Te midden van zijn nieuwe stoere onverschrokken vriendenkring ziet hij een zonnige toekomst voor zich. Zeker wanneer de ogenschijnlijke onbereikbare Dana, Harry's zus, hem leuk lijkt te vinden en hij zelf van diep onder de grond tot een kilometer boven zijn kruin verliefd is. Totdat blijkt dat Dana het met de jongens niet zo nauw neemt. Tot overmaat van ramp loopt het na afloop van de voorlaatste wedstrijd op het buitenterrein tussen de verschillende supportersgroepen ook nog eens totaal uit de hand. Dan vormen pillen, drank en de gedoodverfde tegenstanders een ontplofbare cocktail. Het wordt een slachtveld, er vallen slachtoffers. En Marten, Marten is getuige...

Een inkijkje in de mores van de harde kern

Door de ogen van Marten krijg je een inkijkje in de gewoonten, gedachten en gebruiken van een subcultuur. Een inkijkje in de wereld van de hooligans. "De Red White Army trekt ten strijde op het veld en op de tribune" (Molemaker, p. 5) "Ik keek nog eens goed naar het andere vak. Ik kende helemaal niemand die daar stond, maar ik voelde opeens het verschil tussen hen en ons. [...] De vijand. Die ik aankon, samen met mijn 'Robur'-vrienden (Molemaker., p. 21). "Ik hoefde nergens bang voor te zijn. Ik hoorde erbij. [...] Op dat moment keek ik huizenhoog tegen Harry op. Alsof hij een hoge officier in het leger was" (Molemaker p.27). De schrijver zet een atmosfeer neer die wordt ondersteund door bijpassende dialogen, voor zover je het dialogen kunt noemen. En Hellas: "Schop, schop, schop ze dood! Schop die boeren dood!"En Robur:"Josti-Josti-Josti-Josti-band!" (Molemaker, p. 68).  Flinke straattaal  wordt gebezigd op een niet gekuiste manier. De auteur schetst  dat drank en pillen eerder norm dan uitzondering zijn en dat die in combinatie iemand helemaal buiten zinnen kunnen brengen. "Ik keek weer naar Harry en wilde iets zeggen. Maar de blik in zijn ogen weerhield me. Dat was niet normaal zoals hij deed. Zijn  ogen waren groot en wild en zijn mond stond halfopen" (Molemaker, p. 116). Molemaker (2002) toont een wereld waarin zelfs volwassen mannen zich overgeven aan grenzeloos onverantwoordelijk gedrag. "Naar huis jullie, snel', zei een van de mannen. Hij gaf de jongetjes een duw in de rug. 'Naar mama'. Ze renden weg. De mannen bukten zich en pakten elk een groot stuk steen". Hoewel het heftige gefingeerde scenes zijn, komt het realistisch over. De kranten staan vol van dergelijke berichten, maar voor jongeren kan dat overkomen als een ver van je bed show. Molemaker (2002) laat je invoelen hoe Marten - een doodgewone jongen die weliswaar niet lekker in zijn vel zit - stapsgewijs één wordt met de hooligangroep. Tegelijkertijd laat hij zien dat zijn geweten aan hem knaagt. "Hoor ik hier zelf wel?" (Molemaker, p. 9). "Ik was een grens overgegaan. Althans voor mijn vader. Aan mezelf kon ik het nog wel uitleggen, maar toch. Ik was een voetbalvandaal geworden. Of geweest. In ieder geval" (Molemaker, p. 109). De schrijver brengt het goed onder woorden. Op de tribune ben je één grote familie en die andere familie is de tegenstander. Supporter zijn is spannend en de vijandschap ook. Bedreigd worden heeft iets aantrekkelijks als je je beschermd waant. Hoe ver ga je? Wanneer ga je ook voor je eigen gevoel over een grens? Wanneer lap je er iemand bij, ook al is het iemand van je eigen groep? Wordt dat anders wanneer je getuige bent van letselschade? En wat gaat er door je heen wanneer dat een goede vriend van je betreft? Wat zou jij doen?

Verwerkingsopdracht 1 - Iris Pennings - boekverfilming Pijnstillers

Verwerkingsopdracht 1 - Mindmappen

Titel: Pijnstillers
Regisseur: Tessa Schram
Verschijningsdatum: 2014
Titel van het boek dat verfilmd is: Pijnstillers
Auteur: Carry Slee

Doelgroep film
De film is geschikt voor kinderen vanaf 9 jaar. Ik denk echter dat jongeren vanaf 12 jaar zich beter kunnen identificeren met de twijfels, emoties en wensen van de hoofdrolspeler. Persoonlijk zou ik dus zeggen, doelgroep 12+.

Beoordeling film
De regisseur Tessa Schram is er naar mijn mening zeer in geslaagd een succesvolle filmversie te maken van het boek “Pijnstillers”, geschreven door Carry Slee. De film heeft een mooie afwisseling in humoristische en dramatische scènes. Sommige scènes zijn beter dan andere. De scène waarin Casper met zijn moeder plezier maakt, terwijl ze doodziek is, vond ik ontroerend. Daarentegen vond ik scènes rondom de vader van Sofie humoristisch. Aan het einde van het verhaal waren de scènes een beetje voorspelbaar en niet altijd even realistisch. Concluderend kan ik zeggen dat ik deze film een echte aanrader vind voor de beoogde doelgroep. Het is een afwisselende, ontroerende film, met een goede dosering van humor.

Beoordeling verwerkingsopdracht
De verwerkingsopdracht sprak mij direct aan. Ik weet wat de achterliggende gedachte is van het ‘mindmappen’ en kies er daarom ook regelmatig voor dit te gebruiken binnen mijn lesactiviteiten. Bijvoorbeeld  bij begrijpend lezen vind ik dit een zeer sterk instrument. Het helpt leerlingen echt om hun gedachten en/of de informatie inzichtelijk op papier te zetten. Mijn ervaring is dat leerlingen het prettig vinden hiermee te werken. Wel is een duidelijke instructie nodig om tot een goede mindmap te komen.

Persoonlijk heb ik gemerkt dat het maken van een digitale mindmap tijd kost. De website www.coggle.nl zou ik persoonlijk niet aanraden bij mijn leerlingen, ik vond hem onhandig. Leerlingen in mijn klas gebruiken de app Mindomo en vinden dit erg prettig. Die raad ik dan ook zeker aan!

Bronnen:

www.coggle.nl www.netflix.nl
Film: Pijnstillers
http://succesvol-bloggen.nl/de-basis/mindmap-wat-hoe-en-waarom/ https://www.leraar24.nl/mindmappen/
Coillie, J. van (2007), Leesbeesten en boekenfeesten. Leidschendam, Biblion.

Recensie "Examendeal" door Sander Nijland

Auteur: Margje Woodrow
Jaar van uitgave: 2013
Titel: Examendeal
Plaats van uitgave: Haarlem
Uitgeverij: Gottmer 



Samenvatting:
Examendeal vertelt het verhaal van Kiki, haar vriendje Mick en haar vriendengroep. De vader van Kiki werkt op school als docent Nederlands en is erg geliefd bij de studenten. Voermans, de docent wiskunde helemaal niet. Kiki zit in haar examenjaar en op het toilet pikt ze een verhaal op over het kopen van examens. Kiki is van plan te frauderen met het examen wiskunde en deelt dit met haar vrienden. Zo komt de vriendengroep in een web terecht van leugens, verleiding om verder te frauderen, dilemma's en gevaarlijke situaties.

Geloofwaardigheid
De personages zijn levensecht beschreven en de lezer kan zich goed in de personages verplaatsen. Het verhaal is zo geschreven dat het inlevingsvermogen sterk aanwezig is. Een centrale vraag in het verhaal is de vraag hoe de lezer zou handelen in de beschreven situaties. Een illustratie: We waren tenslotte al zolang samen. Ik stopte. 'Wil je'? vroeg ik terwijl ik een pluk haar bij hem wegduwde. 'Nou'? Ik keek even van hem weg. Mijn eigen vraag maakte me opeens heel verlegen. 'Ik wil wel, maar niet nu,' antwoordde hij zacht. 'Maar net zei je dat...' Ik zocht naar woorden, want ik wist even niet meer wat ik moest zeggen. 'Weet ik.' Hij aaide met zijn vinger over het topje van mijn neus. 'Maar nu hebben we allebei iets teveel op. Dat is zonde.' Er viel een stilte. 'Een andere keer,' ging hij verder. 'Het moet wel speciaal zijn.' 'Ja,' fluisterde ik. Ik voelde me plotseling zo stom. (Woodrow, 2013, p. 30). In deze illustratie kunnen lezers zich identificeren met de personages. Bij de doelgroep voor het boek is er sprake van lezers die al wel zo ver zijn, maar ook nog niet zo ver zijn om seksuele handelingen te verrichten of daarover na te denken. De schrijver speelt in op het gevoel van de lezer en zet de lezer zo aan tot nadenken. In het boek passeren heel veel thema's de revue die in het echte leven ook aanwezig zijn. Denk aan gescheiden ouders, strenge ouders, ouders die de kinderen meer verantwoordelijkheid en vrijheid geven, maar ook thema's als frauderen, alcoholgebruik, leugens, geheimen, verliefdheid en gevoelens komen aan bod.

Moraliteit
Kiki en ook andere personages staan in het verhaal constant voor morele dilemma's. Hoe ver kunnen ze daadwerkelijk gaan? Wat voelt goed en wat niet? Het gevoel dat heerst is de angst om betrapt te worden. De schrijver stelt ook de lezer op de proef door het verhaal zo te schrijven dat je zelf non-stop over de vraag nadenkt hoe jij zal handelen of reageren in de situaties van de personages. Tenslotte doet iedereen wel eens iets wat niet mag, maar waar trek je nou de grens? Het morele dilemma om vader het wel of niet te vertellen, worstelt Kiki mee. Dat zie je terug in het volgende voorbeeld: 'Luister eens, speelt er soms iets wat we op school niet weten?' vroeg hij voorzichtig. BAM! Zijn vraag kwam binnen alsof ik een stomp in mijn maag kreeg. 'Nee, waar heb je het over?' zei ik net iets te vlug en koortsachtig ontweek ik zijn blik. 'Het is maar een vraag. Ik zoek er al de hele dag antwoord op, maar ik krijg er geen vat op. Esther zit wel in mijn klas, weet je, en ik voel me verantwoordelijk voor haar.' Dat laatste dreunde door mijn hoofd. Ik kreeg plotseling enorm de behoefte om alles te vertellen. Wat waren we stom geweest met zijn vijven! Zo godvergeten stom! 'Pap, ik denk dat...' begon ik, maar ik werd onderbroken door de deurbel. 'Ik ga wel,' zei hij en hij liep de kamer uit. (Woodrow, 2013, p. 56). In het hoofd van Kiki spelen er meerdere dilemma's, denk aan het aanschaffen van examens, omgaan met behoeftes, maar ook in het contact met haar vrienden.

Stijl
Het verhaal is vlot en spannend geschreven. Wat de schrijver goed doet in het boek is het werken met schuine tekst. Deze stukjes tekst omschrijven gedachten van Kiki, maar niet wat ze daadwerkelijk zegt. Het volgende voorbeeld verduidelijkt dat: 'Ik dacht... ik... dat hadden we toch afgesproken?' Mick keek me niet begrijpend aan. 'Hm,' zei ik. Ja inderdaad! Maar we zouden op bed muziek luisteren! 'Zal ik anders na de training even komen?' vroeg Mick lief. Ja, doe maar en blijf dan alsjeblieft slapen. 'Nee, ik ga vroeg naar bed.' Mijn ogen begonnen te prikken. (Woodrow, 2013, p. 9). Door de manier van schrijven benut de schrijver de tegenstrijdigheid tussen wat je zegt en denkt optimaal. De schrijfstijl zorgt voor veel herkenning bij de lezer.

Conclusie:
Examendeal is een vlot en spannend geschreven verhaal dat makkelijk leest. De ontknoping vindt echt pas plaats op het eind en geeft ruimte voor discussie. De lezer kan hier zelf een oordeel over vellen zonder dat deze wordt opgelegd door de schrijver. De personages zijn geloofwaardig en het past bij de doelgroep Young Adults. Het gaat over situaties die de lezer zelf ook in het dagelijks leven mee kan maken, waardoor identificatie met personages en inleven in personages een mooi uitgangspunt bieden. Examendeal raad ik dan ook zeker aan bij de doelgroep!

Bibliografie: 
- Woodrow, M. (2013). Examendeal. Haarlem: Gottmer.

Recensie Tiffany Dop - Tjibbe Veldkamp

Recensie “Tiffany Dop”

Natasja Plug

Titel: Tiffany Dop

Auteur: Tjibbe Veldkamp

Jaar van uitgave: 2010

Uitgeverij: Lemniscaat

Plaats van uitgave: Rotterdam

Tiffany Dop is dertien jaar oud en wil een kindje. Ze wil geen vriend om een hecht gezinnetje mee te vormen, maar ze wil in haar eentje graag een kindje om voor te zorgen en van te houden. Die zorgzame, geduldige en liefdevolle Tiffany zal namelijk een stuk gelukkiger zijn dan de Tiffany die ze nu is, opgroeiend in een gebroken gezin in een achterbuurt. Zij en haar broertjes Danny en Bruce worden verwaarloosd door hun moeder Sheila, die zich prostitueert om het hoofd boven water te houden. Het is hier “ieder voor zich”. Je hoeft van niemand hulp te verwachten of op sympathie te rekenen. Tiffany heeft echter iets waar Sheila, Bruce en Danny geen weet van hebben: geld. Dat heeft ze in groep vier gekregen van haar zieke juf Daan, vlak voordat deze stierf. Tiffany bewaart dit cadeau zorgvuldig op een geheime plek.

Ondertussen doet ze in al haar onschuld haar best om een man te vinden die seks met haar wil hebben. Dat is nog niet zo gemakkelijk. Van haar geld koopt ze - op aanraden van een aardige man die weigert seks met haar te hebben - een leuk jurkje om haar vrouwelijke charmes te benadrukken. Wanneer ze een wildvreemde, maar net uitziende jongen bij de bibliotheek ontmoet, probeert ze hem te verleiden. Olivier, zoals hij bij nadere kennismaking blijkt te heten, is hier niet van gediend. Hij besluit haar wel te helpen en biedt aan om een “soavrije seksdate” voor haar te regelen. Daar heeft Tiffany wel oren naar. De date laat echter op zich wachten en Tiffany begint langzamerhand te twijfelen aan de goede bedoelingen van Olivier. Hij doet nog een poging haar van een zwangerschap te laten afzien, door een oppasbaantje voor haar te regelen. Hiermee hoopt hij dat ze ervaart hoeveel werk een baby is. Oppasbaby Roosmarijn brengt echter de lieve, zorgzame Tiffany naar boven.

Broertjes Bruce en Danny zitten ondertussen niet stil. Sluw als ze zijn, proberen ze op allerlei manieren aan geld te komen. Ze zien zich genoodzaakt onder te duiken voor Harris, de baas van een plaatselijk casino, die twaalfhonderd euro bij hen komt opeisen. Tiffany lost hun schuld in met een deel van het geld van juf Daan.

Sheila begint te vermoeden dat Tiffany geld heeft. Hoe komt ze anders aan een nieuw jurkje? Ze ontdekt ook dat Tiffany met een mobiele telefoon op zak loopt, maar blijft in het duister tasten over de herkomst van de spullen. Sheila wil hoe dan ook geld zien en doet een poging om Tiffany tot prostitutie te dwingen, door haar op te sluiten in een kamer. Gelukkig lukt het Tiffany om te ontsnappen.

Tiffany neemt tenslotte een radicaal besluit. Dit geeft haar eindelijk een gevoel van vrijheid, rust en vertrouwen.

Leest lekker weg

“Tiffany Dop” is een niet al te dik, lekker leesboek voor jongeren rond de 12 jaar. Het is geschikt voor niet-doorgewinterde lezers. Tjibbe Veldkamp laat Tiffany in de ik-vorm zelf aan het woord, wat het leesgemak bevordert en het inlevingsvermogen verhoogt. Jongeren in de leeftijd van Tiffany zullen zich herkennen in haar taalgebruik, dat onschuldig, maar ook nonchalant en eigenwijs klinkt, met eenvoudige zinnen en makkelijke woorden: “Ik sloeg de eerste de beste hoek om. Een auto kwam naast me rijden. Ik weet weinig van auto’s, maar dit was duidelijk een dure. Hij was een paar maten groter en hoger dan een gewone auto. Uit het open raam stak een elleboog. Om de elleboog zat de mouw van een pak, een kantoorpak.” Door de spreektaal van Tiffany geeft de auteur de indruk dat zij als jong pubermeisje de lezer in vertrouwen neemt en haarfijn uit de doeken doet wat haar allemaal overkomen is. De niet al te lange hoofdstukken maken het voor de lezers gemakkelijk om door te lezen.

Twee werelden

Tiffany Dop, de hoofdpersoon, komt uit een lager sociaal milieu. Ze maakt kennis met Olivier, die in beduidend betere kringen verkeert. Tjibbe Veldkamp tekent deze twee werelden scherp tegen elkaar af. Zijn taalgebruik is heel beeldend. Tiffany moet zich te midden van een onveilige, smoezelige omgeving met ongeïnteresseerde, harteloze mensen staande houden. Soms weet ze even weet te “ontsnappen” naar de nette, gewetensvolle wereld van Olivier, waarin zij zich een beter mens voelt. Zo vertelt ze over haar familie: “Danny, Bruce en ik wisten niet veel van onze vaders. Sheila praatte wel over ze, maar bij voorkeur als ze een pestbui had. Voor mijn vader was ze naar Groningen gevlucht. Hij was een gestoorde klootzak. De vader van Danny en Bruce was meer een sukkel.” De ranzigheid en het wantrouwen in haar omgeving komen o.a. tot uiting in de beschrijving van de woning en de persoon van Waailap, de “vriend” van de zich prostituerende moeder van Tiffany: “De vorige keer dat ik hier was, was het onopgeruimd. Nu was het een onbeschrijflijke puinzooi. De gang lag vol reclameblaadjes, lege verpakkingen, lege flessen.” En: “Waailap sloeg een arm om me heen en drukte met stevig tegen zich aan, ik rook bier, verloor m’n evenwicht…”

In de persoon van Olivier ontdekt Tiffany beschaafdheid en vertrouwen: “Hij was behoorlijk ideaal. Haast had hij duidelijk niet, sterk leek hij me ook niet en hij zag er schoon uit. Hij was in één woord: net. Net shirt, net haar, nette alles”. Ook de kindjes over wie ze zich kan ontfermen (eerst krijgt ze een kindje in handen gedrukt van een dronken vrouw die even een boodschap moet doen, later in het boek doet oppasbaby Roosmarijn haar intrede) behoren tot de andere wereld, die waarin Tiffany onschuld, warmte, zorgzaamheid, geduld en liefde ervaart. Via Olivier maakt Tiffany kennis met Odette, de moeder van zijn nichtje Roosmarijn, die Tiffany tot haar grote verbazing haar kind toevertrouwt: “Odette zocht spullen bij elkaar. Ze wilde gaan studeren in een bibliotheek. En ze vertrok. Ik kon het nauwelijks geloven, maar ze vertrok. Echt.”

Uiteindelijk realiseert Tiffany zich dat haar eigen kille wereld niet zal veranderen en neemt dan zelf het besluit om deze achter zich te laten. Het ziet er naar uit dat Tjibbe Veldkamp de jonge lezer wil meegeven dat je je leven in eigen hand hebt, iets dat jongeren aan zal spreken.

Overtuigend

Tjibbe Veldkamp weet Tiffany overtuigend neer te zetten als een meisje dat met eigenlijk nog een kind is, maar dat haar onschuld ook al vroeg ergens verloren is. Tiffany heeft, in tegenstelling tot hoe haar moeder en broertjes worden neergezet, een humaan gezicht gekregen. Enerzijds heeft Tiffany heel kinderlijke ideeën over het krijgen van een kind (en dat dit alles in haar wereld en in haarzelf weer goed zal maken), anderzijds heeft ze in het gezin waarin ze opgroeit, net als haar broertjes, moeten leren dat ze niets van anderen hoeft te verwachten en voor zichzelf zal moeten zorgen. Ze heeft als kind echter een positieve ervaring opgedaan door de persoon van juf Daan en dit heeft ervoor gezorgd dat er voor haar hoop aan de horizon gloort.

Bronnen:

Veldkamp, T. (2010). Tiffany Dop (2e druk). Rotterdam: Lemniscaat.

Van Coillie, J. (2007). Leesbeesten en boekenfeesten: Hoe werken (met) kinderboeken? Leidschendam: Biblion.

Recensie

John Boyne, 2006, De jongen in gestreepte pyjama, Amsterdam, Arena.

Een negenjarige jongen, woonachtig in Duitsland, verhuist met zijn gezin, omdat zijn vader voor zijn werk wordt herplaatst. Wat het werk van zijn vader precies inhoudt, weet de hoofdpersoon niet. Hij gaat op onderzoek uit.

Is het mogelijk dit zware onderwerp, deze mensonterende periode in de geschiedenis op een ‘goede’ manier over te brengen op kinderen of pubers? Wat is ‘goed’? Hoe beladen ook, iedereen, dus ook jongeren, moet geconfronteerd worden met dat wat er gebeurd is met een grote groep mensen eind jaren dertig en jaren veertig. Het verhaal vertellen vanuit het perspectief van een negenjarige jongen, lijkt al snel een goede keus. De lezers kunnen zich met de hoofdpersoon identificeren, al is het maar omdat zij niet al te lang geleden dezelfde leeftijd hebben gehad.

Waar de film de sfeer van het verhaal door middel van decor, muziek, belichting, kostuums en blikken van acteurs in één beeld haarfijn over kan brengen, moet de schrijver van het boek meer moeite doen om de juiste toon over te brengen. Belangrijk detail bij het starten van het lezen van het boek is de voorkennis van de lezer. Door de bekendheid van de film weet een deel van het lezerspubliek van te voren niet alleen de rode draad van het verhaal, maar ook de afloop er van. Misschien heeft de schrijver dit ook als bedoeling gehad: de lezer hoort meer te weten dan de hoofdpersoon in kwestie. Dat de jonge jongen niet op de hoogte is van de situatie waar hij in zit, zorgt ervoor dat hij niet alleen naïef overkomt, maar ook aandoenlijk. Dit in tegenstelling tot de schrijfstijl, die door zijn zakelijkheid juist op (jong)volwassenen lijkt toegespitst. Volgens sommigen is hier ook sprake van in de verfilming van het boek: de grauwe, grijze omgeving laat het ‘kinderlijke’ van de film verdwijnen.

Hoewel voor de lezer al in hoofdstuk één duidelijk wordt gemaakt dat het beroep van de vader van de hoofdpersoon te maken heeft met een functie in een concentratiekamp (op bladzijde negen wordt al gesproken over ‘mannen in prachtige uniformen’ en op bladzijde achttien wordt verwezen naar kampgevangenen die als dienstbodes in het huis van de hoofdpersoon ter werk worden gesteld), lijkt dit beroep tot de hoofdpersoon niet door te dringen. Dit niet-wetende karakter wordt neergezet in een nauwkeurig omschreven omgeving. De buurt wordt in details besproken, wat er voor zorgt dat je als lezer goed kunt inleven, maar niet meeleven. Het schokkende einde zorgt er daarentegen voor dat je je als lezer kunt voorstellen hoe het moet zijn om bij de ‘andere kant’ te horen – hoe het moet zijn onterecht en onverwachts familieleden kwijt te raken. Dit zorgt ervoor dat de schrijver wellicht zijn doel bereikt heeft: het overbrengen van een belangrijk en vaak onbegrijpelijk stuk geschiedenis van de mensheid.

Dit handzame boekje wordt, naar ik aanneem, vaker uit nieuwsgierigheid gelezen, dan uit oprechte interesse. De alom bekende verfilming bereikt zijn doel sneller dan het boek. Echter zorgt het verhaal voor een wellicht nieuwe blik op de toenmalige situatie: nietsvermoedende mensen werden onterecht vermoord. Op kinderen, en op alle andere lezers, kan dit een diepe indruk maken.

Recensie: # selfie van Caja Cazemier door Ankie Vanderfeesten

Titel: # Selfie
Auteur: Caja Cazemier
Uitgeverij: Ploegsma Kinder- en jeugdboeken, Amsterdam
Uitgavejaar: 2015.


Samenvatting:
Mirte zit in de tweede klas en heeft een leuke vriendinnengroep. Samen hebben ze een zeer sociaal bewogen leven. Lief en leed delen ze op allerlei vormen van sociale media: Facebook, Twitter, Snapchat, Whatsapp, Tinder, enzovoorts. Hun telefoons staan niet stil, thuis en op school, en iedereen die dat wil kan hun volgen en 'vrienden' van hun worden. Zonder er bij stil te staan accepteert Mirte iemand op Facebook, die zich Twan noemt en begint daarmee te chatten. Gaandeweg blijkt deze jongen van alles van haar te willen en ligt er gevaar op de loer. Hoe gaat Mirte hiermee om? En durft ze eerlijk te zijn tegen haarzelf, haar vriendinnen en haar familie?

Verwerkingsopdracht bij het boek Feest! door Claudia Geurtsen

Auteur: Lydia Rood

Jaar van uitgave: 2011 (1^e druk)

Titel: Feest!

Verwerkingsopdracht: 34. Quiz: Socrative

Doelgroep

Feest! is een d-boek, geschikt voor lezers vanaf 15 jaar. Het genre is young adult.

Beoordeling boek

Ik vind het boek een aanrader voor de bovenbouw van het VMBO. Het boek beschrijft een feest vanuit veel verschillende personen. Dit maakt het lastig om je echt in te leven in één van de personages. Maar het zorgt er wel voor dat jongeren zelf kunnen kiezen met wie zij zich het meest identificeren in het verhaal. Bijvoorbeeld met de nerd of met het populairste meisje van de klas.

Aangezien het boek een vrij heftig einde heeft vind ik het een grote meerwaarde dat er een alternatief slot beschikbaar is. Jongeren kunnen dit slot zelf opzoeken op internet.

Beoordeling verwerkingsopdracht

Ik heb gekozen voor verwerkingsopdracht 34, ‘de quiz Socrative’ omdat ik in de praktijk merk dat leerlingen quizzen heel leuk vinden. Ze kunnen de quiz via hun telefoon of I-pad spelen en er zit een competitie element in.

Socrative is een goede manier om te controleren of leerlingen het boek hebben gelezen. In één quiz kan je namelijk verschillende vormen van vragen verwerken, zoals multiple choice en open vragen. En jongeren krijgen tussendoor niet de kans om antwoorden op te zoeken.

Verwerkingsopdracht bij het boek Stapelverliefd door Claudia Geurtsen

Auteur: Maren Stoffels

Jaar van uitgave: 2013 (1^e druk)

Titel: Stapelverliefd

Verwerkingsopdracht: 16. Flaptekst schrijven

Doelgroep

Stapelverliefd is een c-boek, geschikt voor lezers vanaf 12 jaar. Het boek is geschreven voor meisjes. Dit laatste kun je zien aan de vormgeving van het boek.

Beoordeling boek

Ik vind het boek over het geheel genomen wat saai. De personages in het boek vind ik levensecht overkomen. Dit komt door het taalgebruik van de personages en doordat het verhaal zich afspeelt in een thuissituatie en op school. Aan de andere kant vind ik de situaties waarin de personages terecht komen vaak te overdreven en toevallig. Het komt bijvoorbeeld meerdere keren voor dat de vader van Liv net op een slecht moment aan komt rijden. Dit klopt niet met de verhaallijn dat hij altijd druk is met zijn baan, vaak laat thuis komt en weinig interesse in Liv toont. Dit zorgt ervoor dat ik mij minder goed kan identificeren met de hoofdpersonen en daardoor het boek ook minder spannend en ontroerend vind.

Beoordeling verwerkingsopdracht

Het schrijven van een flaptekst vond ik zelf erg leuk om te doen. Wel vond ik het lastig om een tekst te schrijven die zich richt op de doelgroep van het boek.

Deze opdracht vind ik niet zo bruikbaar voor in mijn lessen omdat het niet controleert of een leerling het boek daadwerkelijk gelezen heeft. En het laat leerlingen niet nadenken over wat zij zelf van het boek vinden. Het moet immers een wervende tekst worden.