Recensie: Onder mijn huid

Recensie: Onder mijn huid van Marlies Slegers

Auteur: Marlies Slegers
Titel: Onder mijn huid
Jaar: 2015
Uitgever: Luitingh-Sijthoff
Plaats: Amsterdam

Korte samenvatting

Het boek ‘Onder mijn huid’ gaat over een meisje dat in een verliefde bui foto’s naar vriendje stuurt en daardoor in de problemen komt. Haar foto’s en een filmpje worden over de hele school en hockeyclub verspreid. Ze schaamt zich en ze krijgt een hoop negatieve reacties.

Persoonlijk waardeoordeel

Dit boek ben ik gaan lezen op aanraden van een leerling. Het boek gaat over het actuele onderwerp sexting en zal daarom leerlingen aanspreken. Het verhaal speelt zich af in het leven van Coco, een gewoon meisje op een middelbare school. In het verhaal komen allerlei aspecten van een tienermeisje aan bod. Haar ouders zijn gescheiden en dit brengt voor sommige leerlingen herkenbare problemen met zich mee, zonder in clichés te vervallen. Het meelezen in de gedachten van Coco laat je met haar meeleven. De persoon Coco heeft een neutrale persoonlijkheid, dus niet overdreven stoer of overdreven onzeker. Hierdoor is de kans groot dat lezers van dezelfde leeftijd zich kunnen identificeren met haar. Het komt over dat dit iedereen had kunnen gebeuren. Wat wel jammer is, is dat ze iets meer hadden mogen aandikken hoe verliefd Coco op Nick is. Je krijgt hierdoor een klein beetje het gevoel door dat ze de foto’s wel erg snel opstuurt.

Het verhaal is zo geschreven dat je samen met Coco iedere keer twijfelt over wie de foto’s heeft doorgestuurd. Het viel mij op dat er een opmerking kwam van de afperser waarin ze een opmerking maakt over haar broekje. Ik vond dit een typische meidenopmerking en had dus al wel een groot vermoeden dat het de ex van Nick was die de foto’s aan het verspreiden was, maar ik weet niet of iedereen dit opvalt. Het boek leest een beetje als een detective en daardoor is het ook spannend en wil je verder lezen om erachter te komen wie er achter het verspreiden van de foto’s zit.

De emoties van Coco worden goed beschreven. Ook nu wordt het niet overdreven, maar je kunt je wel goed in haar situatie inleven. Je leest dat ze het steeds moeilijker krijgt en in een steeds onhoudbaardere situatie komt. Dit is een mooie wending in het verhaal waarbij je leest dat Coco het helemaal niet meer ziet zitten en langs het spoor loopt.

‘Ik kan dit niet langer. Het filmpje…’ Ik snik. ‘Het filmpje is ook verspreid. Iedereen haat me nu. Ik… weet het niet meer. Ik weet niet wat ik nog kan doen. Er is niemand meer die ik kan vertrouwen…’ (blz. 186).

In het volgende hoofdstuk zijn Nick en zijn ex (wat nu weer zijn vriendin is) op een begrafenis. Als lezer denk je meteen dat het de begrafenis van Coco is, maar dit blijkt later niet zo te zijn. Dit is een leuke truc van de schrijver om je even op het verkeerde spoor te zetten waardoor je denkt dat het verhaal slecht afloopt.

De dochter van Marlies Slegers, de schrijfster, is zelf het slachtoffer geweest van sexting. Dit boek is gebaseerd op de ervaringen van haar dochter en daardoor is het waarschijnlijk ook zo realistisch geschreven. Ik heb dit boek ook gepromoot in de klas en een interview laten zien met Marlies Slegers en haar dochter voor het AD. Het boek gaat daardoor nog meer leven voor de leerlingen en er waren zeker leerlingen die het daardoor zijn gaan lezen.

Leesbeesten fase Adolescentie 12-18 jaar

Het boek wordt door de bibliotheek aangeraden vanaf 13 jaar. Het boek is een echt adolescentenboek. Het gaat namelijk over emoties, prille verliefdheid, onzekerheden en een zoektocht naar identiteit. De lezers kunnen meeleven met de hoofdrolspeler en haar vrienden. Het boek biedt een kijkje in een situatie die iedere adolescent mee zou kunnen maken en laat zien hoe de hoofdrolspeelster ermee omgaat. De lezer kan heel goed bedenken wat zij wel of niet zou doen in zo’n situatie en ik hoop dat dit boek ook een goede waarschuwing is.

Conclusie

Dit boek zou ik echt iedere puber willen aanraden om te lezen. Het is spannend, herkenbaar en dramatisch, maar ook vooral erg leerzaam. Het boek is makkelijk te lezen. Het heeft niet veel personages en er zitten geen dubbele betekenissen in waardoor het soms wel wat diepgang mist. Leerlingen die dit boek hebben gelezen zijn erg enthousiast en raden het anderen ook aan.

Slegers, M. (2015). Onder mijn huid. Amsterdam: Luitingh-Sijthoff.

Van Coillie, J. (2007). Leesbeesten en boekenfeesten. Leidschendam: Biblion.